Salsa, vrijheid en wederzijds respect: Stephanie vertelt hoe zij haar dansschool tot een veilige en toegankelijke plek maakt voor iedereen.
In een interviewreeks bieden we een kijkje achter de schermen van de danswereld, waar passie, ambities en uitdagingen samenkomen. Vandaag het verhaal van Stephanie (35), salsa- en bachata-docent in Utrecht en mede-eigenaar van dansschool Union Salsa Dance Company. In een dansvorm als salsa, waar plezier, aanraking en vertrouwen samenkomen, zoekt zij dagelijks naar manieren om vrijheid en verbinding mogelijk te maken – zonder voorbij te gaan aan grenzen, veiligheid en respect.
Door Ika Berman
“Dans is mijn vrijheid, mijn resetknop én mijn gemeenschap”
Stephanie danst al bijna haar hele leven. Wat begon als peuterballet in Culemborg groeide uit tot een professionele carrière in partnerdansstijlen als salsa en bachata. “Toen ik op mijn zeventiende naar Utrecht verhuisde, wist ik: ik wil een dansstijl waar ik zélf bepaal hoeveel ik dans. Salsa bleek perfect.” Inmiddels runt ze haar eigen dansschool met een team van tientallen docenten. Ze geeft les, coacht nieuwe dansdocenten en is actief betrokken bij Dans Veilig, waarbij ze zich inzet voor een positieve verandering binnen de danssector.
De kracht van salsa
“Wat ik zo bijzonder vind aan salsa, is dat het zo inclusief is. Jong, oud, beginner, gevorderde, iedereen danst met iedereen. Je hoeft geen partner mee te nemen, je wordt vanzelf opgenomen in de groep. En het is niet alleen bewegen; het is een gesprek zonder woorden. De leider initieert, de volger reageert, maar het mooiste ontstaat als er wederkerigheid en afstemming is.”
Die sociale en creatieve vrijheid is ook wat haar aantrok in bachata, waarin ze zich specialiseerde als bachata sensual danseres. “Bachata is dramatischer, emotioneler. Daar kan ik echt in verdwijnen, zeker op van die intense nummers.”
“In partnerdans draait het om contact en vertrouwen.
Daarom is het zo belangrijk dat we zorgen voor een veilige omgeving.”
Veiligheid als voorwaarde voor plezier
Toch schuilt er achter die intensiteit ook een kwetsbaarheid. “Dans is fysiek, je raakt elkaar aan. En in partnerdans draait het om contact en vertrouwen. Daarom is het zo belangrijk dat we zorgen voor een veilige omgeving.”
In haar school hangen daarom niet alleen huisregels, maar ook sociale omgangsregels. “Hygiëne, houding, grenzen, respect – dat maken we bespreekbaar. Onze docenten benoemen dit in lessen en we hebben een duidelijk meldsysteem. Iedereen moet weten: als er iets gebeurt, kun je bij ons terecht en we nemen je serieus.”
Ze herinnert zich een incident met een bezoeker die grensoverschrijdend gedrag vertoonde tot stalking aan toe. “Uiteindelijk bleek hij psychische problemen te hebben dus dit was een extreem geval, maar ook voor kleinere incidenten geldt: als het om sociale veiligheid gaat, trekken we een duidelijke grens. We hebben hem de toegang ontzegd, want veiligheid gaat voor. Ik merk dat de sociale omgangsregels wel echt werken. Door ze duidelijk op papier te zetten en bespreekbaar te maken, worden mensen zich meer bewust van hun gedrag en denken ze beter na over hoe ze met elkaar omgaan. Zo dragen we samen bij aan een veilige en respectvolle omgeving.
Grenzen, grappen en grijze gebieden
Zelf zegt ze gelukkig weinig onveilige situaties te hebben meegemaakt. “Dat komt ook doordat ik me actief inzet door het onderwerp bespreekbaar te maken en te laten zien dat het oké is om iets te benoemen. Niet iedereen durft dat zomaar en juist daarom is het zo belangrijk dat de omgeving meehelpt – vrienden, mededansers, docenten. Er moet ruimte zijn om dingen te benoemen.”
Toch ziet ze ook een andere kant: “Soms zijn mensen zó bang om over grenzen te gaan dat ze niet meer weten wat nog mag. Zeker mannen zijn daar soms onzeker in geworden. Daarom is het belangrijk dat we het gesprek blijven voeren. Het gaat niet alleen om straffen, maar ook om begrip, uitleg, en educatie.”
Salsa als spiegel van de maatschappij
De danswereld is geen eiland. Thema’s als prestatiedruk, grenzen en hiërarchie spelen net zo goed hier als in de rest van de maatschappij. “Als er een wedstrijdelement bij komt, wordt de druk groter, de machtsverhoudingen schever. En dan ontstaan er risico’s. Maar dat is niet typisch salsa – dat zie je in elke sport of kunstdiscipline.”
Wat Stephanie juist zo waardeert aan haar danscommunity, is de gelijkwaardigheid. “We stimuleren roll rotation – waarbij iedereen leert zowel te leiden als te volgen. Dat haalt de traditionele rolpatronen weg en geeft dansers inzicht in elkaars positie. Iets wat je in het dagelijkse leven ook goed kan gebruiken, in de rol van de ander stappen. Het maakt je empathischer én vrijer.”
Dans als levensadem
Wat dans haar brengt? “Vriendschappen en vrijheid! Een manier om uit mijn hoofd te komen. Zelfs nu het mijn werk is, blijft het mijn grootste passie. Ik dans ook gewoon voor mezelf. Het is echt mijn resetknop.”
En ze ziet dat ook terug bij haar leerlingen, jong en oud. “Ik heb mensen van 18 tot ver in de 70 in mijn les. En iedereen danst met iedereen. Die openheid, die gelijkwaardigheid – dat is voor mij de kern van salsa.”
De belangrijkste les?
Ze hoeft er niet lang over na te denken. “Stay humble. Zodra je denkt dat je boven een ander staat, verlies je het contact, het respect, de openheid. En daar begint het ongemak. Juist in dans, waar alles draait om verbinding, is nederigheid de sleutel.”
Wil je ook graag je verhaal vertellen? Laat het ons weten door ons een mailtje of een bericht via onze social mediakanalen te sturen.
Herken jij situaties uit bovenstaand verhaal die jij hebt meegemaakt en die grensoverschrijdend zijn?
Praat erover. Ook als je twijfelt. Hulp is beschikbaar. Kijk voor meer informatie over advies, ondersteuning en vertrouwelijke gesprekken op de pagina Hulp en advies.