Het verhaal van Pelle

image2

In een interviewreeks bieden we een kijkje achter de schermen van de danswereld, daar waar passie, ambities en uitdagingen samenkomen. Vandaag delen we het verhaal van Pelle (13), die na drie jaar Nationale Balletacademie heeft besloten daarmee te stoppen. Hoe heeft Pelle zijn tijd op de Academie ervaren en waarom besloot hij om te stoppen? En hoe hebben zijn ouders dit proces ervaren?

Door Lara Sala

In het ouderlijk huis van Pelle heerst een enorme rust. De zonnige pastelkleuren op de muren geven me een warm gevoel. Aan de zeven stoeltjes rondom de ovaalvormige tafel is af te lezen dat het huis gevuld kan zijn met een enorme levendigheid. Ik praat met Pelle’s ouders, Nienke en Joris, die me meenemen in hun verhaal.

 

 

Hoe is Pelle’s interesse in dansen ontstaan?

Nienke antwoordt: Het zat er vanaf het begin al in. Toen Pelle met 35 weken werd geboren, keek ik naar zijn kuitjes en dacht: ‘Hij heeft de kuiten van een danser.’ Zo verfijnd.” Joris vult aan: “Toen hij een jaar of drie was danste ik veel met hem op klassieke muziek. En samen met zijn zus maakte hij dansvoorstellingen in de woonkamer. Heel opvallend was dat hij dan de klassieke danseres of de prins wilde zijn, met een kroon op zijn hoofd.”

“Op zevenjarige leeftijd ging hij met zijn zus mee naar een balletles en hij vond dat zo leuk dat hij ook op ballet wilde en zo geschiedde. Zijn opmerkelijke aanleg en talent voor bewegen werd al snel opgemerkt door een scout van de Nationale Ballet Academie en er volgde een uitnodiging voor de pre-NBA. Na twee jaar mocht hij instromen op de academie,” vervolgt Joris. 

 

Hoe vonden jullie dat als ouders?

Nienke antwoordt: “Heel heftig, eigenlijk. Hij was nog geen tien en hij zou alles los moeten laten. Zijn school waar hij het fijn had, zijn vrienden, zijn hobby’s als paardrijden en deels ook het gezin.”

Nienke vervolgt: “De academie vond Pelle echt geweldig. Hij voelde zich daar gezien en werd omringd door gelijkgestemden. Hij genoot ontzettend van de balletlessen.

Maar met zijn toetreding tot de academie was hij ook veel minder thuis. Hij miste zijn broertje, zusjes en het thuis zijn. Hij ontbeet voor ons uit en at laat als de andere kinderen al op bed lagen. Alleen in de weekenden en in de vakanties was hij echt onderdeel van het gezin. Tenzij hij werd opgeroepen voor een repetitie.”

Joris vult aan: “En toen kwam ‘De Notenkraker’ waarin hij één van de kinderrollen danste. Tijdens de productie van De Notenkraker kregen we voor het eerst een inkijkje in het leven van een danser: heel intens en een vol rooster.”  

 Nienke knikt bevestigend. “Op de academie ben je een leerling, maar doe je mee aan de productie, dan ben je ineens een werknemer en onderdeel van Het Nationale Ballet. Toch waren ze ook heel professioneel; ze hielden de uren van de kinderen heel goed in de gaten.” 

 Joris vertelt verder: “De voorstellingstijd heeft hij als iets geweldigs ervaren; hij was totaal high als het ware. Maar op de avond van de tweede voorstelling werd de lockdown aangekondigd. Ineens van alles naar helemaal niets. Niet langer de euforische bubbel van de academie en de optredens, maar weer thuis. Je zag hem weer ontspannen en tot rust komen, waardoor Pelle met meer afstand kon reflecteren op zijn leven. Het was toen dat de twijfel en de verscheurdheid in hem ontstond.”

Joris vervolgt. “Ik kon me ook wel herinneren hoe ik hier ‘s ochtends met het rugzakje stond en Pelle zag zuchten. Het reizen vond hij echt zwaar: elke dag om 05:45 op en pas na 20:00 uur ’s avonds weer thuis.” Hij richt zich tot Nienke: “Jij was iets meer van ‘wauw’. Ik zag dat talent ook wel, maar zag ook zijn worsteling. En ik gun het Pelle dat hij breed in het leven staat als hij 19 is. Met zijn paarden, zijn kunst en misschien gaat hij ook wel iets intellectueels doen. Hij is ook heel slim. En ik zie hem later ook als vader. Kan je dat combineren met zo’n intens leven? Bestaat zoiets als parttime danser zijn?”

“Hij raakte verscheurd tussen twee werelden: het balletleven en het familieleven thuis.”

 Nienke: “Hij raakte verscheurd tussen twee werelden: het balletleven en het familieleven thuis. De twijfel die in de coronatijd was ontstaan, ging niet meer weg. Constant was er de vraag of hij moest doorgaan of stoppen. Op de Academie wilde hij doorgaan, maar als hij thuis was begon hij weer te twijfelen. Tussen kerst en mei hebben we geworsteld en er heel veel met zijn allen over gesproken. Toen hebben we gezegd. ‘Jij mag kiezen.’”

Kan een kind kiezen?

Joris antwoordt resoluut: “Dat kunnen ze niet. We gingen in gesprek, naast hem staan en zijn het samen gaan onderzoeken.”

 

“Echt Nederlands talent is zeldzaam. Zo iemand als Pelle zien ze eens in de vijf jaar.”

 

Kreeg Pelle op de academie ondersteuning in deze moeilijke keuze?

Ze hebben hem hier goed in begeleid. Er was een coördinator van de opleiding die met hem sprak. ‘Het ligt bij jou, maar wij zien iets heel bijzonders in jou,’ werd er tegen hem gezegd.” Joris vervolgt: “Wij zijn nog door de artistiek leider gebeld, waarbij hij ons vertelde dat veel talent uit het buitenland komt. ‘Echt Nederlands talent is zeldzaam.’ Zo iemand als Pelle zien ze eens in de vijf jaar. Hij heeft de juiste werkhouding, discipline en de présence. Ze wilden hem graag verder begeleiden met zijn talent.”

 

Maar waarom toch de keuze gemaakt om te stoppen?

Er valt een stilte. “Het was bij te veel twijfel: niet doen, denk ik,” zegt Joris uiteindelijk.

“Het niet kunnen leven van zijn kinderleven was een te groot offer,” vult Nienke aan. “Waarom zijn er regionaal geen dansdocenten die op academieniveau lesgeven, zodat kinderen in hun eigen omgeving bij hun familie kunnen blijven? Stuur de docenten naar de kinderen toe in het veld; zij zijn volwassen. Op je tiende kiezen voor dans of je familie, dat is toch niet te doen? Wat als hij later spijt krijgt van zijn keuze? Of ons verwijt dat we hem niet hebben gepusht om door te gaan? Laat maar eens los waar je zo veel van houdt. Hij is er niet weggegaan omdat hij het niet leuk vond, maar omdat hij thuis miste.”

 

“Op je tiende kiezen voor dans of je familie, dat is toch niet te doen?
Laat maar eens los waar je zo veel van houdt.”

 

Nienke vervolgt: “Hij is toen tot de laatste les van het schooljaar doorgegaan, tot aan de zomervakantie. Nog steeds heeft hij momenten dat hij alles gaat opzoeken: de Facebookpagina’s van de Academie met foto’s van zichzelf en oud-klasgenootjes. En dan rijst de vraag weer: ‘Zal ik teruggaan?’”

 

De tijd zal het uitwijzen, is de gedachte die door mij heen gaat. Ik heb plaatsgenomen op een bankje onder de bloeiende blauweregen in de tuin en laat het verhaal van Nienke en Joris bezinken. Ineens staat Pelle in de deuropening. Gracieus, zoals alleen een danser dat kan. Gekleed in een groene baggy broek, een wit T-shirtje en een zilveren schakelketting om zijn nek. Met zijn vriendelijke blauwe ogen kijkt hij mij aan. 

 

Mag ik je wat vragen Pelle? Wat betekent dans voor jou?

“Vrijheid. Gewoon even mijn hoofd leeg maken, gewoon fijn om te doen. Even nergens aan hoeven te denken, lekker los van alles.”

Hoe ben je met dansen begonnen?

“Op mijn vierde begon ik met werelddans. Allerlei soorten dansen voor kleine kinderen, die na schooltijd op de basisschool werden gegeven. Die docent stopte er op een gegeven moment mee, maar mijn zus zat inmiddels op de Balletschool Attitude in Bergen. Een keer ging ik mee om naar haar les te kijken en dat vond ik ook heel leuk. Toen ben ik ook begonnen met balletles. Een vriendin uit mijn klas had auditie gedaan bij de balletacademie en dat leek mij ook heel leuk. Samen werden we aangenomen op de pre-NBA. Toen ik tien was, werd ik aangenomen op de Academie.”

 Pelle vertelt vol enthousiasme hoe hij genoot van de academie: “Het was een hele fijne leuke en gezellige tijd. Ik heb er enorm van genoten.”

 

“Dans betekent voor mij vrijheid.
Even nergens aan hoeven te denken, lekker los van alles.”

 

Kun je vertellen waarom je gestopt bent op de Academie?

“Ik ben weggegaan omdat ik het te zwaar vond. Ik moest elke dag heel vroeg op. De lange reis naar Amsterdam was vermoeiend en ’s avonds kwam ik weer laat terug.  Ik vond het zeker leuk, maar ik wilde liever meer thuis zijn, bij mijn familie; om kind te kunnen zijn. Dat kon daar ook wel maar het is wel heel anders.”

 “Op de Academie was alles volledig op ballet gefocust,” vervolgt Pelle. “Natuurlijk werd er ook aandacht besteed aan een paar andere dansstijlen. Maar je moest echt helemaal 100% ervoor gaan om danser te worden. Dat had ik toen toch niet, denk ik. Daarom ben ik gestopt bij de balletacademie. Nu dans ik op een wat kleinere balletschool, twee keer in de week. Dat is gewoon leuk.”

Dus het is een goede keuze geweest Pelle?

 “Ja, ik ben er wel blij mee, maar soms twijfel ik of ik toch niet opnieuw auditie zal doen. Ik doe nu ook optredens met Alex Klaasen.”

Ja, ik heb jou gezien, zeg ik. Ik vond het echt prachtig.

“Echt? Wat leuk. Heb je mij of andere jongens gezien?”

Nee ik heb jou gezien, antwoord ik.

“Leuk,” zegt Pelle bijna blij. “Ik ben wel achteruitgegaan qua lenigheid, omdat ik nu niet elke dag meer dans.  Misschien moet ik weer meer stretchen, want ik wil wel lenig blijven.”

 

Wat zou voor jou de ideale balletacademie zijn?

“Een plek waar ik mag zingen, acteren en ook klassiek ballet krijg! En dat het vrij dicht bij huis zit, zodat ik ook veel thuis kan zijn.”

 

Hoe gaat het nu met Pelle?

De academie loslaten betekende niet dat Pelle zijn liefde voor dans moest loslaten. Dit hebben Joris en Nienke en de balletschool waar Pelle nu danst heel zorgvuldig begeleid. In 2023 werd Pelle gevraagd om in de voorstelling “No Ponies” van Alex Klaasen te dansen. Na zijn optreden in Alkmaars Talent werd Pelle gevraagd voor de voorstelling van theatermaker Alexander van der Doorn. Naast zijn voorstelling heeft Pelle nu ook tijd voor andere hobby’s. Zo fietst hij dagelijks naar de Vrije School in Bergen en heeft hij verzorgpaarden dichtbij huis.

 

Wil je ook graag je verhaal vertellen? Laat het ons weten door ons een mailtje of een bericht via onze social mediakanalen te sturen.


Herken jij situaties uit bovenstaand verhaal die jij hebt meegemaakt en die grensoverschrijdend zijn? Praat erover. Ook als je twijfelt. Hulp is beschikbaar. Kijk voor meer informatie over advies, ondersteuning en vertrouwelijke gesprekken op de pagina Hulp en advies.